دکتر " امیرحسین عسکری " روز سه شنبه در گفت و گو با آژانس خبری کارآفرینان اقتصاد افزود: در حالی که جمهوری اسلامی ایران در فرآیند مذاکرات خود با آمریکا قرار داشت و چشم‌انداز رسیدن به یک توافق بیش از همیشه وجود داشت، اسرائیل حملاتی را علیه اماکن نظامی، هسته‌ای و زیرساخت‌های شهری و عمرانی ایران آغاز کرد.
وی ادامه داد: پرسش‌هایی اساسی اینک پیش‌روی ناظران حقوق بین‌الملل قرار گرفته که عبارتند از اینکه در چه شرایطی می‌توان به زور متوسل شد؟ مرزهای دفاع مشروع کجاست؟ و آیا حمله به تأسیسات هسته‌ای حتی در چارچوب درگیری‌های شدید، قابل توجیه است؟.
این استاد علوم سباسی توضیح داد: بند چهار ماده ۲ منشور بیان می‌کند که اعضای سازمان ملل متحد باید از تهدید یا استفاده از زور علیه تمامیت ارضی، استقلال سیاسی هر کشوری یا هرگونه اقدام مغایر با اهداف سازمان ملل خودداری کنند و از این رو، تهاجم نامشروع اسرائیل به ایران برخلاف روح منشور ملل متحد ارزیابی می‌شود.
عسکری گفت: علاوه بر این ماده ۵۱ منشور ملل متحد به حق دفاع مشروع پرداخته و بیان می‌دارد در صورتی که یک عضو ملل متحد مورد تجاوز مسلحانه واقع شود هیچ‌یک از مقررات این منشور به حق طبیعی دفاع مشروع انفرادی یا اجتماعی تا موقعی که شورای امنیت اقدام لازم برای حفظ صلح و امنیت بین‌المللی به عمل آورد لطمه وارد نخواهد آورد و اقداماتی که اعضاء برای اجرای حق دفاع مشروع به عمل می‌آورند باید فورا به شورای امنیت اطلاع دهند.
وی خاطرنشان کرد: ولی این اقدامات به هیچ وجه در اختیارات و وظایفی که شورا بر طبق این منشور دارد و به موجب آن‌ها در هر موقع روشی را که برای حفظ و یا اعاده صلح و امنیت بین‌المللی لازم می‌داند می‌تواند اتخاذ کند تأثیری نخواهد داشت.
عضو هیات علمی دانشگاه افزود: این تجاوز در حالی رخ می‌دهد که ایران با استناد به بند چهار ماده منشور ملل متحد هیچ گونه اقدامی را به معنای تجاوز یا حمله نظامی علیه این رژیم انجام نداده است و از این رو از منظر حقوق بین الملل و قطعنامه تعریف تجاوز ایران دارای این حق است که تا زمان اتخاذ تصمیم شورای امنیت و همچنین دفع تجاوز به دفاع مشروع از خود ادامه دهد.
عسکری تصریح کرد: اما اسرائیل در این زمینه ادعا کرده که این حمله یک حمله پیشدستانه علیه ایران بوده که در شرف دستیابی به تسلیحات هسته‌ای است و این ادعا در حالی مطرح می‌شود که ایران با امضای پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای یا NPT ضمن پذیرفتن استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای فعالیت‌های خود را داوطلبانه ذیل نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی درآورده و در سوی مقابل اسرائیل به این پیمان نپیوسته و فعالیت‌های هسته‌ای آن نیز ذیل نظارت آژانس قرار ندارد.
وی گفت: در این زمینه باید بین ۲ حمله پیشدستانه و پیشگیرانه تمایز قائل شد، حمله پیشدستانه به وضعیتی اشاره دارد که در آن یک دولت اقدامات و رویه‌های یک دولت دیگر را به نحوی ارزیابی می‌کند که تهاجم فوری و قریب الوقوع است و در این راستا دست به جنگ پیشدستانه می‌زند اما در جنگ پیشگیرانه تهدیدات کمتر و اقدامات تهاجمی دورتر ارزیابی می‌شوند.
استاد دانشگاه یزد بیان کرد: با این وجود، تفسیر و درک دولت‌ها برای جنگ پیشدستانه و جنگ پیشگیرانه باید مبتنی بر شواهد دقیق و اقدامات مناسب باشد و ادعای اسرائیل در حالی مطرح می‌شود که ایران در مسئله هسته‌ای خود در حال مذاکرات با آمریکا بود و از این رو نه تنها تهدیدی علیه اسرائیل وجود نداشت بلکه در جهت عکس ایران به دنبال دستیابی به یک توافق در راستای فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای خود بوده است و در کنار این مورد باید خاطر نشان کرد که در توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ موسوم به برجام نیز ایران به تمام تعهدات خود پایبند بود و این ایالات متحده بود که از این توافق خارج شد.
عسکری افزود: از این رو ادعای مقامات اسرائیل در جهت مخالف با تحولات و رویه ایران و همچنین مفاد منشور ملل متحد و حقوق بین الملل ارزیابی می‌شود و این رژیم در طول تجاوز خود نیروگاه‌های هسته‌ای ایران را هدف حملات خود قرار داده در حالی که حمله به این تأسیسات در قوانین مختلف ممنوع شده است.
وی خاطرنشان کرد: حمله به تأسیسات هسته‌ای کشورها نیز با خطرات انسانی و محیط زیستی گسترده‌ای همراه است و در صورت تخریب چنین تأسیساتی، مواد رادیواکتیو ممکن است آزاد شده و باعث آلودگی گسترده هوا، آب و خاک شود و پیامدهای آن می‌تواند مرگ‌ومیر فوری، بیماری‌های پرتویی، افزایش سرطان، نازایی و آسیب‌های ژنتیکی در نسل‌های آینده باشد.
این استاد دانشگاه گفت: از نظر محیط‌زیستی، چنین حملاتی ممکن است یک منطقه وسیع را برای دهه‌ها یا قرن‌ها غیرقابل سکونت کند و در همین راستا در کنوانسیون‌ها و مقررات بین المللی حفاظت از این تأسیسات جایگاه ویژه‌ای دارد و ماده ۵۶ پروتکل الحاقی اول کنوانسیون وین ۱۹۴۹ به صراحت از تأسیساتی که حاوی مواد خطرناک مانند تأسیسات هسته‌ای هستند در برابر حملات محافظت می‌کند، مشروط بر اینکه این تأسیسات برای اهداف نظامی استفاده نشوند.
عسکری بیان کرد: علاوه بر آن کنوانسیون حفاظت فیزیکی از مواد هسته‌ای (CPPNM) نیز حفاظت از مواد و تأسیسات هسته‌ای را در برابر خرابکاری الزامی می‌داند و آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز نظارت بر ایمنی و امنیت هسته‌ای را بر عهده دارد، از این رو، هدف قرار دادن تأسیسات و اماکن هسته‌ای ایران با توجه به این که ایران پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای را پذیرفته و فعالیت‌های آن جنبه نظامی نداشته است کاملا در تعراض با مقررات و کنوانسیون‌های بین المللی قرار دارد.
وی گفت: در این زمینه باید به مسئولیت حقوقی سازمان‌های بین المللی و آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز اشاره کرد و از آنجا که مهم‌ترین وظیفه سازمان ملل متحد حفظ صلح و امنیت بین المللی دانسته شده است، در مواردی که این امر مورد مخاطره قرار گیرد این سازمان باید اقدامات فوری و ضروری را اتخاذ کند.
استاد دانشگاه یزد بیان کرد: در همین راستا اگر حمله به تأسیسات هسته‌ای به عنوان تهدیدی علیه صلح شناخته شود، شورای امنیت این سازمان می‌تواند اقدامات لازم از جمله صدور قطعنامه، اعمال تحریم یا حتی مجوز اقدام نظامی جمعی طبق فصل هفتم منشور ملل متحد را تصویب کند و همچنین شورای امنیت می‌تواند خواستار تحقیقات فوری و مستقل شود و در خصوص تجاوز کشورها نیز وظیفه این سازمان در راستای حفظ صلح و امنیت بین المللی و همچنین تأکید بر ماده ۵۱ منشور ملل متحد و نقش شورای امنیت قابل توجه است.
به گزارش آژانس خبری کارآفرینان اقتصاد، سحرگاه روز جمعه ۲۳ خردادماه در پی حمله تروریستی رژیم صهیونی به تهران و تعدادی از شهرهای کشور، شماری از فرماندهان نظامی، دانشمندان و مردم غیر نظامی به شهادت رسیدند.
به دنبال این جنایت رژیم صهیونیستی، رهبر معظم انقلاب در پیامی خطاب به ملت بزرگ ایران، فرمودند: رژیم باید منتظر مجازاتی سخت باشد؛ دست قدرتمند نیروی مسلح جمهوری اسلامی او را رها نخواهد کرد .
دیدگاه خود را بیان کنید