به گزارش خبرنگار گروه علم و پیشرفت آژانس خبری کارآفرینان اقتصاد، به دلیل وجود فضای رقابتی محصولات تولیدی در دنیا، صنایع بایستی محصولات با ارزشی را خلق کنند که بتوانند نسبت به مواد خام نفتی و معدنی، میزان بیشتری ثروت‌آفرینی داشته باشند. برای تحقق این هدف، لازم است صنایع را به کمک ابزارهای مالیاتی تشویق کرد تا در فعالیت‌هایی هزینه کنند که زنجیره ارزش محصولات آن‌ها را کامل نماید. اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه، یکی از این ابزارهاست که از یک‌ سال گذشته برای فعالیت‌های فناورانه شرکت‌ها و صنایع در نظر گرفته شده است.

هزینه‌کرد تحقیق و توسعه، کمبودی مهم در صنایع کشور

فعالیت‌های تحقیق و توسعه، فعالیت‌هایی هستند که در نهایت موجب به‌روز شدن فناوری‌ها و افزایش نوآوری در شرکت‌ها و صنایع می‌شوند. با ترغیب به پیگیری تحقیق و توسعه می‌توان فناوری‌های دانش‌بنیان را به صنایع وارد کرد و به توسعه زنجیره ارزش محصولات صنایع کمک کرد. در حال حاضر، بسیاری از صنایع کشور، مانند صنایع نفت و گاز به فناوری نیاز دارند تا بتوانند مواد خام را به محصولات با ارزش و رقابتی تبدیل کنند.

با بررسی آمار صادرات کشور می‌توان پی برد که حدود 75 درصد از صادرات کشور ما بر پایه‌ محصولات نفتی یا محصولات معدنی و فرآوری نشده است. بخش زیادی از 25 درصد باقی‌مانده نیز مربوط به محصولات کشاورزی و باغی است و تولیدات صنعتی با ارزش افزوده‌ بالا، نسبت کمی را در سبد صادراتی ایران تشکیل می‌دهند.

ایجاد فضای رقابتی در صنایع، برای افزایش تولید محصولات با ارزش امری ضروری است و برای آن لازم است تا صنایع، به کمک تحقیق و توسعه، فناوری‌ها و فرایندهای خود را با دانش روز کشور، به‌روز کنند. در حال حاضر، با حمایت‌های گلخانه‌ای به جای اینکه صنایع تقویت شوند، توان رقابت در بازارهای جهانی را از داده‌اند.

امروزه، اعتبار مالیاتی، یک مشوق مالیاتی مناسب برای افزایش فعالیت‌های تحقیق و توسعه است. این مشوق به دلیل مزایایی همچون هوشمندی و نظام‌مند بودن و بی‌طرفی در اجرا، در بین کشورهای جهان بسیار متداول و فراگیر است. مطابق با گزارش سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه (OECD)، در سال 2020 بیش از 70 درصد از کل هزینه‌های تحقیق و توسعه در کشورهای عضو سازمان، توسط بخش بنگاه‌های اقتصادی انجام ‌شده است.

بر اساس گزارش‌های مختلف، میزان هزینه‌کرد در تحقیق و توسعه برای کشور ایران در سال 2022، به میزان زیر 1 درصد از تولید ناخالص ملی (GDP) است، در صورتی که کشورهایی مانند کره جنوبی یا تایوان به ترتیب معادل با 5 و 3.8 درصد از میزان تولید ناخالص خود را را در تحقیق و توسعه هزینه می‌کنند.

دانش‌بنیان شدن صنایع، از اهداف اصلی اعتبار مالیاتی

در یک دهه گذشته، زیست‌بوم جدیدی، تحت عنوان دانش‌بنیان، برای تبدیل علم و دانش به ثروت در کشور شکل گرفته است و بسیاری از فناوری‌های پیچیده توسط دانش‌بنیان‌ها بومی‌سازی شده‌اند. اما استفاده از آن‌ها توسط صنایع، یا ساخت فناوری‌های جدید مورد نیاز در فعالیت‌های تحقیق و توسعه با هزینه بالایی روبروست. 

برای هدایت علم و فناوری روز به صنایع لازم است تا سیاست‌های حمایتی و تنظیم‌گرانه مناسبی اتخاذ شود. سیاست اعتبار مالیاتی، یکی از اقدامات مناسب در این زمینه است که می‌تواند با تأمین مالی برای فعالیت‌های دانش‌بنیان، مسیر مناسبی برای دانش‌بنیان شدن صنایع کشور ایجاد کند.

تأمین مالی فعالیت‌های دانش‌بنیانی در صنایع به کمک مشوق‌های مالیاتی

سید علی مرتضوی، کارشناس اقتصادی و فعال حوزه حکمرانی اقتصاد دانش‌بنیان، در گفتگو با خبرنگار علم و پیشرفت آژانس خبری کارآفرینان اقتصاد، افزایش انگیزه هزینه در فعالیت‌های تحقیق و توسعه را از تأثیر اختصاص اعتبار مالیاتی به این فعالیت‌ها دانست و گفت: سیاست اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه اصلی‌ترین راهکار تأمین مالی نقشه راه دانش‌بنیان شدن صنایع است.

او اضافه کرد: این سیاست مهم صنعتی با تمرکز بر ابتکارات تحقیق و توسعه در جهت شناسایی منابع انرژی متنوع و همچنین توسعه زنجیره ارزش صنعت نفت و گاز، می‌تواند جریان‌های درآمدی این صنعت را متنوع کرده و وابستگی خود را به خام‌فروشی کاهش دهد. این موضوع می‌تواند به صنعت کمک کند تا در برابر نوسانات بازار جهانی کمتر آسیب‌پذیر شود و در نهایت خطرات اقتصادی این صنعت را کاهش دهد.

این کارشناس اقتصادی، اعتبار مالیاتی را راهکاری برای تأمین مالی تحقیق و توسعه دانست و اظهار داشت: سرمایه‌گذاری در طرح‌های تحقیق و توسعه می‌تواند به صنعت کمک کند تا بر چالش‌های فعلی خود غلبه کند و رقابت‌پذیری خود را در آینده حفظ کند.

وی در ادامه افزود: با اجرای سیاست اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه، صنعت می‌تواند منابع خود را به سمت تحقیق و نوآوری هدایت کند که منجر به افزایش بهره‌وری، کارایی و رقابت شود. علاوه بر این، می‌تواند به صنعت کمک کند تا ردپای کربن خود را کاهش دهد و جریان‌های درآمد خود را متنوع کند. صنعتی مانند صنعت نفت و گاز باید برای حفظ موقعیت خود به عنوان یک بخش مهم در اقتصاد جهانی، بیشتر روی تحقیق و توسعه سرمایه‌گذاری کند.

اهمیت اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه در بزرگترین صنعت کشور

مرتضوی، پیرامون اهمیت تحقیق و توسعه در صنعت نفت و گاز کشور اظهار داشت: صنعت نفت و گاز به عنوان یکی از اصلی‌ترین بخش‌های اقتصادی کشور، نقش مهمی در تأمین انرژی و رفاه جامعه ایفا می‌کند.

وی افزود: با توجه به چالش‌های رو به افزایش صنعت نفت و گاز، از جمله نوسانات قیمت نفت، نگرانی‌های محیط زیستی و رونق انرژی‌های تجدیدپذیر، اهمیت تحقیق و توسعه در این صنعت بیش از پیش احساس می‌شود. تحقیق و توسعه در صنعت نفت و گاز کشور جهت تحقق راهبردهای پیشرفت فناوری و توسعه پایدار در این صنعت بسیار ضروری است.

این کارشناس اقتصادی در رابطه با اهمیت سیاست اعتبار مالیاتی در هدایت منابع صنعت نفت به سمت سرمایه‌گذاری در فناوری تشریح کرد: سیاست اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه در بسیاری از کشورها با هدف ترویج تحقیق و توسعه در صنایع مختلف از جمله نفت و گاز اجرا شده است. این سیاست با اجازه دادن درصد کاهش در بدهی مالیاتی آنها در سال آینده برای هزینه های تحقیقاتی واجد شرایط، مشوق‌هایی را برای شرکت‌ها فراهم می‌کند.

او تأکید داشت: علاوه بر این، این سیاست بستری را برای بازیگران صنعت فراهم می‌کند تا دانش را به اشتراک بگذارند و در طرح های تحقیق و توسعه همکاری کنند. سیاست اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه همچنین می‌تواند به جذب سرمایه بیشتر در تحقیق و توسعه کمک کند و منجر به ایجاد صنعتی رقابتی‌تر شود.

مرتضوی در پایان اظهار کرد: سرمایه‌گذاری در فناوری یکی از راه‌های اولیه افزایش بهره‌وری است. با اجرای سیاست اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه، صنعت می‌تواند منابع را به سمت سرمایه‌گذاری در تحقیق و نوآوری هدایت و به نوعی صنعت را متحول کند. تحقیق و توسعه می‌تواند به توسعه فناوری‌های جدید در زمینه‌های مختلف حفاری، فرآیندهای پالایش پائین‌دست و جایگزین‌های انرژی‌های تجدیدپذیر کمک کند.

به گزارش آژانس خبری کارآفرینان اقتصاد، صنعت نفت و گاز نه تنها در کشور ایران، بلکه به دلیل سهمی که در اقتصاد جهانی دارد، یکی از بخش‌های مهم و حیاتی در جهان است. با این حال، این صنعت با چالش‌هایی مانند قیمت پایین، افزایش رقابت و منابع محدود مواجه است. برای حفظ رقابت‌پذیری و پایداری آن، سرمایه‌گذاری بیشتر در طرح های تحقیق و توسعه بسیار مهم است. این صنعت، صنعت پیچیده‌ای است که برای هر بخش آن از اکتشاف گرفته تا استخراج و پالایش به شدت بر پیشرفت‌های فناورانه متکی است.

صنعت نفت در حال حاضر، بزرگترین صنعت کشور است و بیشترین حجم صادرات و درآمد کشور به آن وابسته است، اما در عمل آنچه به فروش می‌رسد مواد خامی است که در کشورهای دیگر به محصولات باارزش تبدیل و مجددا وارد کشور می‌شوند. توسعه زنجیره ارزش در صنعت نفت و پتروشیمی، باعث افزایش ارزش محصولات تولیدی و ایجاد ثروت بیشتر می‌شود. از طرفی، وجود این زنجیره‌ها، کشور را از واردات بسیاری از محصولات بی‌نیاز و زمینه خودکفایی را فراهم می‌کند.

پایان پیام/