به گزارش صبح جمعه آژانس خبری کارآفرینان اقتصاد، ژیمناستیک ایران روند بسیار متفاوتی نسبت به دهه‌های گذشته گرفته تا جایی که این رشته توانست در تابستان سال ۱۴۰۳ تاریخ‌سازی کند. در این راستا، مهدی الفتی با کسب نخستین سهمیه از طریق سیستم انتخابی، به عنوان هفتم المپیک پاریس دست پیدا کرد. هر چند الفتی با این عنوان به ویترین ژیمناستیک ایران تبدیل شد، اما هستند قهرمانانی که سکوی جهان و المپیک را هدف قرار داده و برای آینده خود برنامه‌های بسیار متفاوتی در دستور کار قرار دارند.
آریا مام‌عبدالله یکی از نخبگان این رشته است که موفقیت و قهرمانی در آسیا وی را قانع نکرده بلکه او را تنها گامی در جهت رسالت اصلی تعریف می‌کند؛ رسالتی که در نظر او باید در نهایت به کسب سکوی جهانی و المپیک تبدیل شود.
این نخبه مهابادی در گفت‌وگو با خبرنگار آژانس خبری کارآفرینان اقتصاد، اظهار داشت: در رده سنی ۱۷ تا ۲۱ سال به عنوان قهرمانی ترامپولین آسیا رسیدم اما این سقف آرزو من نیست بلکه هدفی بزرگتر دارم که باید با کمک فدراسیون و کادر فنی به آن برسم.
متن کامل گفت‌وگو بدین شرح است:
کار بزرگی در آسیا انجام داده و به عنوان قهرمانی تاریخی ترامپولین دست پیدا کردید. می‌شود انتظار داشت به مانند الفتی در المپیک بدرخشید؟
مهدی کار بسیار بزرگی انجام داد و آن قرار گرفتن در جایگاه هفتم المپیک بود. الفتی نشان داد ژیمناستیک ایران می‌تواند در بالاترین سطح جهانی بدرخشد. امیدوارم من نیز بتوانم در این مسیر گام بردارم و در المپیک بعدی، ژیمناستیک ایران با چند سهمیه به لس‌آنجلس برسد.
پس برای حضور در المپیک برنامه دارید؟
تمام مسابقات داخلی، آسیایی و حتی برخی تورنمنت‌های بین‌المللی را مقدمه‌ای برای المپیک می‌دانم. هدف نهایی من و هر ورزشکاری، حضور در المپیک است و این بالاترین قله ورزش است که می‌توانیم به آن برسیم.
یعنی قهرمانی تاریخی آسیا برای شما قانع کننده نبود؟
طلای قاره کهن عنوان بسیار ارزشمندی است. از زمانی که به ورزش آمدم، کسب عناوین بین‌المللی را یک رسالت برای خود می‌دانم. سرباز ورزش هستم و باید در راستای خدمتم گام بردارم. وقتی می‌توانم ارزش کارم را بالا ببینیم که حداقل کسب سهمیه المپیک کرده باشم.
یعنی این توانایی را در خود می‌بینید؟
واقعیت این است کسی از فردای خود خبر ندارد، اما انسان به امید زنده است. در ورزش نیز تمرین و تلاش مستمر می‌تواند هر اتفاقی را رقم بزند و من نیز به امید رسیدن به المپیک تلاش می‌کنم. امیدوارم روزی نماینده ترامپولین ایران در المپیک باشم. هدف نهایی من حضور در المپیک و کسب نتایج ارزشمند برای ایران عزیز است.
ترامپولین رشته مهیجی در المپیک است؟
این رشته قدمت زیادی در المپیک ندارد و از سال ۲۰۰۰ وارد بازی‌ها شده است. با این حال یکی از رشته‌های مهیج به شمار می‌رود. در ایران نیز در چند سال اخیر اتفاقات خوبی در رشته ترامپیولین رخ داده و امیدوارم این روند به المپیک منتهی شود.
چه اتفاقاتی؟
تا چند سال پیش این رشته در ایران افت شدیدی داشت و اگر بگویم که زهرا اینچه‌درگاهی آن را زنده کرد، گزاف نیست. واقعیت این است اینچه‌درگاهی تمام رشته‌های زیر مجموعه فدراسیون را به یک چشم نگاه می‌کند و راز موفقیت تیم‌های پایه در ترامپولین نیز همین نوع برخورد است.
رئیس فدراسیون تاکنون چه کاری انجام داده که بسیار چشمگیر به نظر می‌رسد؟
او حواسش به تمام رشته‌ها است. حتی زمانی که قرار بود ما به قهرمانی آسیا برویم یک استرس گروهی در اردو وجود داشت. قرار بود از هر رشته یک نفر اعزام و بقیه حذف شوند اما با تلاش او، نفرات افزایش پیدا کرد تا جایی که در ترامپولین من و سجاد کارگر اعزام شدیم که در رده سنی ۱۷ تا ۲۱ سال به نشان طلا و نقره آن دوره از مسابقات رسیدیم. این تنها یک نمونه از اقدامات خوب رئیس فدراسیون است.
چه شد به ترامپولین آمدید؟
من از هفت سالگی در رشته ژیمناستیک فعالیت داشتم و چند رشته مختلف آن را امتحان کردم اما در نهایت با راهنمایی مربیان به ترامپولین آمدم و شکر خدا تا امروز موفق بودم. ناصر هوشیار مربی من هم کمک زیادی کرد تا بتوانم در این رشته موفق باشم.
بین این همه رشته ژیمناستیک انتخاب کردید؟
من از بچگی فیلم زیاد می‌دیدم و در کنار پدرم بودم، علاقه به فیلم من را به سوی این رشته سوق داد. پدرم هم ورزشکار رشته کشتی بود و حتی عنوان استانی و ملی دارد. پدرم در ابتدا امید زیادی به موفقیتم نداشت اما من را به کلاس‌های این رشته فرستاد و توانستم در سطح ملی و آسیایی عنوان کسب کنم.
در کنار رشته ژیمناسیتک چه ورزش‌های دیگر دنبال می‌کنید؟
من بدنسازی می‌روم و حتی رشته‌های رزمی را نیز کار می‌کنم اما تمام تمرکزم بر روی ترامپولین است. البته تمام زندگی من ورزش و تمرین است تا شاید بتوانم به بالاترین قله ورزش جهان برسم.
مردم عادی ترامپولین را به عنوان یک سرگرمی کودکانه در پارک و شهربازی‌ها می‌شناسند، با این مساله موافقید؟
اصلا اینگونه نیست شاید باورش سخت باشد، اما در ابتدا این ورزش مربوط به اندیشمندان بوده که بعد از علم ورزی و تفکر برای خروج از خستگی ذهنی به این کار روی می‌آوردند و کم کم وارد المپیک شد.
فوتبالی هستید؟
فوتبال بازی نمی‌کنم اما طرفدار خوبی هستم. در ایران استقلال و پرسپولیس را همزمان دوست دارم و این یک استثناست. در فوتبال اروپا نیز طرفدار رئال مادرید هستم.
دیدگاه خود را بیان کنید